Ανοίγω τα μάτια
Τα χρόνια γλίστρησαν
μέσα απ’ τους
ευσεβείς μου πόθους
Και ταξίδια
πόθοι μπουμπούκια
τα πέταλά τους
κλειστά
το χρώμα τους δεν
το’δε
ο ήλιος
ποτέ
σ’ αυτά τα χρόνια
που γλίστρισαν
μέσα απ’ τα όνειρά
μου
Κι η ζωή
αυτή η ατμομηχανή
θόρυβο κάνει για
το τίποτα
σταθμούς αφήνει
πόρτες
θεόκλειστες, αμπαρωμένες
Κι εγώ
ματιές κλεφτές
θυμάμαι
χρώματα, θάλασσες
και δάση
μητροπόλεις και
χωριά
Σα να ταξίδεψα
Σα να’ φυγα
No comments:
Post a Comment